Okuma Süresi: 5 Dakika

Yıldızlararası evrenlerin büyülü odağında, çok, çok uzun yıllar önce başlamış bir serüvenin bol tartışmalı son üçlemesinin ikinci durağı "Star Wars: The Last Jedi" sevenleriyle bir kez daha buluşmak amacıyla geçtiğimiz günlerde sinemalarda boy göstermeye başladı…

“Çok, çok uzak bir galakside” şeklinde başlayan kayan yazılar eşliğindeki o tanıdık müzik sinema salonunda kulaklarımda yankılanırken vizyona girdiği günden itibaren hiçbir spoiler öğrenmemek için bir hayli uğraşmış olduğumu düşünüyordum. Ve artık merakla bu son nesil üçlemenin ikinci bölümünü doya doya izlemeyi umarak dev ekranın karşısındaki yerimi almıştım.

Velhasıl, genel itibariyle; görsellik, oyunculuk, oyuncu yönetimi, kurgu, görsel ve kurgusal yönetmenlik açısından, sinematografik olarak  da çok güzel bir film izleyerek o salondan ayrılmış bulunmaktayım.

İlk yarısı biraz sıkıcı geçmiş olsa da ikinci yarıda yükselen tempo, ona mükemmel bir şekilde ayak uyduran müzik ve peşi sıra seyreden aksiyon sahneleri; filmi benim için güzel kılan detaylardan oldu.

Başrollerde Star Wars sagasının önemli kahramanlarını canlandıranlardan Mark Hamill ( Luke Skywalker ) ve Carrie Fisher ( Leia Organa ) bulunmaktaydı.

Geçen yıl bu vakitlerde vefat etmiş olan Carrie Fisher’ı hayranlar son kez Prenses Leia olarak izleyebilmiş oldular. Artık prensessiz kalacak olan bu evrende eski aktör ve aktrisler yerlerini Adam Driver ( Kylo Ren – Ben Solo ) ve Daisy Ridley 'e ( Rey ) bırakmış görünüyorlardı. Yan rollerde de firar etmiş bir Stormtrooper'ı oynayan John Boyega ( Finn ), direnişçilerin sitemkar pilotu Oscar Isaac ( Poe Dameron ) ve CGI efektleri kullanılmış karakterleri canlandırdığı filmlerle ünlenen ( Yüzüklerin Efendisi – Gollum ) Andy Serkis ise bu kez baş kötümüz Snoke olarak yer almaktaydı.

Rian Johnson tarafından yönetilen filmin her biri bir başyapıt niteliğindeki müziklerinin de John Williams’ın besteleri olduğunu belirtmekte fayda var. Star Wars hayranlarının gözünde Dart Vader’ı bu kadar etkili ve hatırda kalan bir kötü karakter yapan en büyük etkenlerden biri; hiç şüphesiz ki, sahnelerin arka planlarında ‘The Imperial March’ gibi muhteşem temaların kullanılmasıdır…

Görselliği ve müziği ele alındığında ilk filme ( The Force Awakens ) nazaran birbirinden farklı ırklar ve mekanları da bizlere tanıtarak 10 üzerinden 10 puan alabilecek bir Star Wars filmi idi ‘The Last Jedi’…

Fakat… evet fakat ve bu sadece spoilersız bir fakat; Yıldız Savaşları fanlarına bekledikleri şaşırtmacaları, evrenin doğasına uygun kurguyu ve olayları, tutarlı bir neden – sonuç ilişkisini, karakterler hakkındaki detayları tam olarak sağlayamadığı için bir hayli kan kaybetmiş durumda aynı zamanda da…

İlk film, yani The Force Awakens ( Güç Uyanıyor ) gerçekten kötüydü. Bu kadar derin geçmişe sahip bir seriye yakışmayacak şekilde tutarsızlıklar, özensiz kurgu ve oyunculuklarla örülüydü ilki…

Peki, The Last Jedi hangi nedenlerden ötürü kan kaybetmişti?

Son durak, değerli okuyucular… Spoiler öğrenmek istemeyenler bu durakta inebilirler…

Buradan sonrası ‘Spoiler’ içerir!

Star Wars: The Last Jedi filminden bir yıl önce vizyona girmiş ve “Revenge of the Sith” ile “A New Hope” filmleri arasında kalan bir zaman dilimini anlatan “Rogue One”ı hangi nedenlerden ötürü sevmiş idiysem “The Last Jedi”ı da o konularda eksik buldum.

Rogue One ile ilgili inceleme yazıma da buradan ulaşabilirsiniz…

Gördüğüm üzere; evrendeki anlatıma ne zaman bir ‘Force’ yani güç ya da ışın kılıcı kullanma durumu dahil olsa dengeler tutarsız bir şekilde yer değiştiriyor. Konu; ana karakterler ve onların yeni hayatları olarak izleyiciye sunulduğunda hiçbirimiz önümüze konulan bu pastadan umduğumuz tadı alamıyoruz.

Örneğin; seride iki bölümdür ‘kötü karakter’ olarak tanıtılan Snoke isimli karanlık taraf efendisinin daha ne olduğu, kim olduğu, nasıl o kadar güçlü olabildiği hiçbir şekilde anlaşılamadan; ‘apprentice’i ( çırağı ) tarafından ışın kılıcının açma kapama tuşunun basit bir güç kullanımı yoluyla kontrol edilebilmesi sonucu öldürülmesi gerçekten çok ama çok anlamsız, hiç derinlik katmayan bir sahneydi. Çünkü karakterin derinliği yoktu!  Hakkında ne kadar araştırma yapsam da öğrenebildiklerimin hepsi sadece teorilerden ibaret…

Bu teorilerden kimisi, 80’li yıllarda başlayan serinin kötüsü İmparator Palpatine’in ustası Dart Plagues olduğu yönünde. Kimisi de Samuel L. Jackson’ın canlandırdığı karakter Mace Windu ( Revenge of the Sith’te Anakin Skywalker ve Palpatine iş birliğinde öldürüldü ) olabileceği yönünde ve bu teoriler bu şekilde sürüp gidiyor…

Diğer tarafta ise Luke Skywalker var. Özellikle 80’li yıllardaki ilk üçlemeyi izleyen neslin gönlünde belli bir yer edinmiş ama ‘The Last Jedi’ın sahneye çıkışıyla karakterizasyonu tutarsızlıklar ve zayıflıklar içerisinde kaybolmuş, Dart Vader’ın oğlu, bir Jedi Ustası… Luke Skywalker…

Evreni Dart Vader ve imparatorluğun zalim yönetiminden kurtarmış efsanevi kahramanımız, bir Jedi Düzeni oluşturmasının ardından öğrencilerinden birinin, kendi yeğeninin ( Han Solo ve Leia Organa’nın oğlu Ben Solo şimdiki adıyla Kylo Ren ) içerisinde aydınlık taraf olduğu kadar karanlık taraf da olduğunu keşfettiğinde korkmuş !? ve yeğenini ortadan kaldırmayı -bir anlık da olsa- tahayyül etmiştir… Ki öldürmek; Jedi öğretilerine ters bir davranıştır…

Zaten karaktere hayat veren Mark Hamill de başlarda karakterini bir hayli yadırgadığını belirtmiştir.

Öğrencisi bir Sith Lordu olmasın derken, onun karanlık tarafa geçmesinde büyük bir rol oynayan Luke Skywalker yıllarca kendisini Force’a kapatmış ve kız kardeşi Leia imparatorluğun yenilgisinden sonra peyda olan ‘The First Order’a (İlk Düzen – filmde bu askeri topluluğun da oluşum süreci hiç açıklanmadı henüz ) karşı amansız bir mücadele verir iken, Jediların adasında ölmeyi beklemiştir.

Luke Skywalker gibi bir kahramanın, bir Jedi’ın kendi hatası karşısındaki tutumu bence bu olmamalıydı…

Prenses Leia’nın süperman-vari bir şekilde kendisini, mantık kuralları hesaba katıldığında ölmesi gerektiği bir durumdan yani uzay boşluğundan oradaki hali hazırda camı kırık bir gemi güvertesine Force kullanarak geri götürmesini mazur görebildim mesela. Dedim ki içimden; Skywalker ikizleri zaten olağan dışı güçlü, öyle ki, imkansızı mümkün kılabilirler…

Veyahut, Rey gibi 20’li yaşlarında Force kullanabildiğini fark edip diğer birçok savaşçıyı ve yeri geldiğinde filmin arada kalmış kötüsü Kylo Ren’i yenebilmesine de göz yumabildim…

Hatta Rey’in ailesinin bir hiç olduğunun anlaşılmasını da çok sorun etmedim. Force kullanım yeteneğinin soy ile sınırlandırılamayacağının altı çizilmiş oldu böylece bu son nesil üçlemede…

Ama bence, Luke Skywalker bu şekilde bir portre içerisinde çizilmemeli ve ana kötümüz Snoke da akılda bir sürü soru işareti bırakarak ölmemeliydi…

Şu sözünü ettiğim ve rahatsız olduğumu belirttiğim iki etken dışında film benim için bir hayli keyifliydi. Bu etkenler göz ardı edilebildiğinde ( ben edebilirim ama Star Wars ile büyümüş bir nesil için bu biraz zor… ) aslında ‘The Last Jedi’ iyi iş çıkarmış bir yapım.

Final sahnesinin pitoresk güzelliği de benim ve eminim birçoğunun salondan keyifle ayrılabilmiş olmasının en büyük nedenidir diye düşünüyorum…

Bir çeşit tuz gezegeninde geçen sahnelerde, gezegenin üzerindeki beyaz renkli örtünün, İlk Düzen ile Direniş arasındaki çatışma seyir değiştirdikçe, toprağın büründüğü bu beyazlıktan bir kan misali kırmızıya dönüşmesini izlemek nefis bir görsel şölendi.

Luke Skywalker ile Kylo Ren arasındaki ışın kılıcı düellosunun o denli etkileyici olabilmesi yönetmenin finali böylesi güzel bir gezegende yaparak ne doğru bir karar verdiğini de göstermiş oldu.

Uzun lafın kısası; artık ne bir Jedi’ın ne de bir Sith’in kaldığı aydınlık ve karanlığın birbirine muhtaç ama birbirine düşman çıkmazında, Star Wars üçlemesinden geriye şimdi sadece bir film kaldı.

Luke Skywalker’ın finalde artık kendi başarısızlıklarından bir ders çıkarıp Kylo Ren’in pençesinden kız kardeşi Leia’nın önderliğindeki direnişçileri kurtarmasının ardından Cumhuriyet’i geri getirebilmek amacıyla yeni bir kıvılcım daha alevlendirilecek gibi görünüyor. Direniş’in yanında bu defa Rey de var. Tabii karşı tarafta da saf kötülük ile vicdanın ortasında, çelişkileri ve kompleksleriyle başa çıkamayan Kylo Ren!...

Sanıyorum ki, bu neslin üçlemesinin son filmi gelip çattığında o çok, çok uzak galakside yıllar geçmiş olacak…

Şu an ne bir Sith lordu var ne de bir Jedi. Ama belki yıllar geçtiğinde Rey kendisini Jedi öğretilerine göre eğitebilmiş bir ‘Usta’, Kylo Ren de çelişkilerinden kurtulmuş oldukça güçlü bir ‘Sith Lordu’ olarak ekrana gelebilirler…

Çünkü bu evrende, karanlık ve aydınlık hep var; biri diğerini hep arzular. Biri güçlendiğinde diğeri için de denge sağlar. O yüzden bence, üçüncü film için de hala bir umut var!...

Bu içerik Feri Peri » Kişisel Blog tarafından hazırlanmıştır...