Okuma Süresi: 3 Dakika

Bu bir Valentine’in karanlık ve kanlı hikayesidir…

Millattan sonra üçüncü yüzyılda imparatorluğun gölgesinde kalmış, inanmak istediği dinin, üzerine ayak bastığı topraklarda yasak olmasından ötürü tutuklanmış ve işkencelere maruz bırakılmış bir azizin öyküsüdür.  Sevgililer Günü'ne dönüşmüş bir tarihin öyküsü...

Ölüme mahkum edilmiş bu azizden bir istekte bulunur gardiyanı. Bakar ki bilgin bir insana benzemektedir, kızına da bir şeyler öğretebilir. Günleri sayılı olan Valentine’den, biricik kızı Julia’ya, bir şeyler öğretebilir mi, bilgisinden bahşedebilir mi diye ricada bulunur.

Valentine kızın adının Julia olduğunu öğrenir ama kördür zavallıcık; görme yetisinden yoksun gelmiştir bu çivisi çıkmış dünyaya...

Gel zaman git zaman, Valentine Julia’ya Tanrı’sından ve inandığı dinden bahseder. Julia dayanamaz ve sorar:

“Tanrınız dualarımızı işitebilir mi, bayım?”

“Evet, çocuğum.” diye cevap verir ölüm mahkumu. “Hem de her birini…”

“Ben ne için dua ediyorum biliyor musunuz, bayım? Her gece ve her sabah ne için dua ediyorum? Görebilmek için…  Sizin bu anlattıklarınızın hepsini kendi gözlerimle görebileyim diye dua ediyorum…”

“Eğer O’na kendimizi gerçekten adar ve inanırsak, O da bize bizim için ne en iyisiyse onunla karşılık verir, çocuğum.” diye öğütler Valentine.

Julie büyük bir heyecan içerisinde Valentine’in ellerine kapanır. Bir süre sessizliğin izin verdiği müddetçe aynı şekilde oturup dua ederler. Vakit ağır ağır akmaktadır. Derken muazzam bir ışık belirir mahkum hücresinin karanlığı içerisinde, Julia’nın başı üzerinde.

“Görebiliyorum, bayım! Görebiliyorum!” diyerek sevinçle çığlık atmaya başlar Julia. Valentine ise diz çökmüş halde duasını sürdürmeye devam etmektedir.

İdam edileceği günün arifesinde bir mektup yazar Valentine artık görmekte olan genç kıza. Mektubunu da “From your Valentine.” şeklinde imzalar. Bu ismin anlamı Batı medeniyetlerinde “sevgili” ya da "hoşlanılan kişi” olarak geçmektedir.  Milattan sonra 270 yılının 14 Şubat’ında ölüme yürüdüğü söylenir Aziz Valentine’in…

Bir diğer hikayeye göre de Roma İmparatoru II. Claudius ordusuna daha fazla asker katmak istemektedir. Eşleri, sevgilileri olan genç erkekler ise ona göre asker olmak istememektedir. Ülkesinde genç erkeklerin evlenemeyeceğine dair emir verir; yapılan nişan, verilen söz bozulacak, genç erkekler topraklarının genç ve güçlü, ardında bir bağlılığı olmayan askerleri olacaktır.

Valentine of Rome diye geçer bu iki hikayenin de kahramanı, Roma’lı Valentine ( eski zamanlarda şehit olan Hristiyanlara Valentine ismi verilirmiş, erken Hristiyanlık dönemine ait üç din şehidinin olduğu biliniyor ) imparatorunun emirlerine rağmen gizli gizli sevgilileri buluşturmaktan ve onları evlendirmekten geri kalmaz. Valentine of Rome bir rahiptir ve imparator onun arkasından işler çevirdiğini öğrenir öğrenmez hemen rahibi taşlarla sopalarla idam ettirir.

Şehit düşen Romalı rahip Hristiyanlığın yasak olduğu topraklarda, inandığı üzere gömülür. Öldüğü tarihin mi yoksa ruhunun onurlandırılarak gömüldüğü tarihin mi 14 Şubat olduğu kesin olarak bilinmese de erken Hristiyanlık döneminde üç din şehidinden biri olarak anılan bu rahip için 14 Şubat; Aziz Valentine Günü ilan edilir.

Eski pagan inanışlarının da özelliklerini taşır Sevgililer Günü, değinmeden geçmemeli…

Romalıların Lupercelia adlı, Şubat’ın 13’ünden 15’ine, çok ama çok eski zamanlarda kötü ruhları kovmak ve bereketi açığa çıkarmak amaçlı kutladıkları bir şölen vardır. Bu öyle bir şölendir ki; erkekler keçi ve köpek gibi hayvanları öldürerek, bu hayvanlardan elde ettikleri o kanlı derilerle kadınları kırbaçlarlar. Hatta gencecik kadınlar sıraya bile girerler erkekler tarafından kırbaçlanabilmek için, doğurgan ve bereketli olacaklarına inanırlar her bir darbeyle…

Kutlamalar bunlarla da sınırlı kalmaz elbette. Genç ve bekar erkekler tamamen şansa bağlı kalarak bir kavanozdan içerisinde rastgele kadınların isimleri yazılmış kağıtları çekerler tek tek. Eşleşen çiftler ise festival boyunca birbirlerinin partnerleri olup yarenlik ederler. Bu beraberlik festivalden sonra da sürebilir, eğer çiftler de isterse…

Shakespeare ve Chaucer (İngiliz Edebiyatının ilk büyük şairi) gibi büyük sanatçıların da eserlerinde yer verdiği Aziz Valentine Günü, şairlerin dizelerinden dökülmüş romantik söylemlerin de etkisiyle zamanla Avrupa’ya sonrasında ise tüm dünyaya yayılarak günümüzün modern Sevgililer Günü’ne dönüşmüştür.

Aşk dolu hediyelerin, sevgiyi tasvir etmekte zorlanan mektupların ya da parfüm kokulu kartların, romantik akşamların biricik günü Sevgililer Günü aslında ardında oldukça karanlık ve de kanlı bir geçmişi barındırıyormuş, değil mi?...

Oysa ki sevgiliye söylenmesi gereken sözler, verilmesi gereken hediyeler çok daha özel ve kıymetlidir. Hikayelere saklanmış kapkara bir geçmişin boyunduruğunda, romantik sözcükler kanlı birer mısralara dönüşmez mi sizce de?

Dönüşebilir belki de... Tarih bu tür karanlıklara izin verdiği sürece, dönüşecektir de...

Sevdiklerinize başkaları tarafından ad verilmiş günlerde değil; sadece Sevgililer Günü’nde, Anneler Günü’nde, Babalar Günü’nde değil her gün söyleyiniz, onları ne kadar çok sevdiğinizi…

Sizin kendinizin yarattığı, anılarınız tarafından yaratılan günleriniz olsun. Sizlere özel günler olsun…

Sevgililer Günü’nüz değil yalnızca, sevdiklerinizle geçirebildiğiniz her mutlu ve huzurlu gününüz kutlu olsun…

Bu içerik Feri Peri » Kişisel Blog tarafından hazırlanmıştır...

Kaynak:

➤https://en.wikipedia.org/wiki/Valentine%27s_Day
➤https://www.npr.org/2011/02/14/133693152/the-dark-origins-of-valentines-day
➤https://www.olrl.org/lives/valentine.shtml
➤http://www.gotmedieval.com/2009/02/happy-valentines-from-geoffrey-chaucer.html
➤http://www.hasanmalay.com/index.php/yasam/lupercalia